Verhaal:::Mijn verdriet.............

[Nimco_]

Ja, Het is alweer drie jaartjes geleden of meer zelfs dat ik een verhaal geschreven heb maar ik ga weer proberen.

Dit verhaal gaat over Ubah. 15 jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen. We zijn gevlucht zoals iedereen voor de burgeroorlog van ons land. Hier kwam we aan, koud land, zo koud en de mensen waren/leken naar onze mening ook koud. we woonden in dorp 13 km van Apeldoorn. Moeilijke en onschuldige tijden waren die tijden. Ik ging zoals iedereen naar school. Ik was 13 jaar oud toen we naar NL kwamen. Ik huilde elke dag en zat voor het raam naar buiten te kijken en denken aan thuis. Verloren thuis. Ja, terug mijn leven in Nederland. Daar zaten we dan. Me pa en ma, twee oudere broers en de oudste zus, mijn twee zusje en onze jongste broertje. Libaan is onze jongste. DIe was twee toen we in Nederland aankwamen. Ik moest wennen aan het weer en leren fietsen naar school. Thuis was het niet makkelijk. Mijn pa was verdrietig en kon dit niet uiten dus grijpte die altijd naar alcohol. Mijn pa was goede man en sterkte man maar als die dronk dan was hij geen pret. Ja, ik weet alcohol is haraam. Mijn pa dronk alcohol sinds ik me kon herinneren. Mijn pa dronk alleen als die boos of verdrietig was. Vroeger verborg die nog maar sinds we in Nederland zijn, is alles open. Mijn broers waren altijd boos en tegelijk bang als mijn pa dronk. Hij sloeg ze en werd erg boos. Na tijdje begon hij ook mijn moeder in elkaar te rammelen. Het was zwaar thuis. Maar we hadden altijd elkaar nog. je zou denken dat mijn pa slechterik is maar hij was toffe gozer. Hij vertelde altijd de leukste verhalen. ..................wordt vervolgd.

[S_lander-boy]

Ik, vindt het erg voor je walaal sterkte 1 ding wat je niet kan kapot maken kan alleen je sterker maken.

[Nimco_]

De eerste jaren in Nederland waren zware jaren voor me ouders. Ze konden niet meer met elkaar opschieten. Mijn moeder begon aan mijn vader te ergeren. Zij ergde aan zijn manier van uitgeven van geld tot zijn manier van praten. Hun gesprek eindigde altijd in ruzie. Er was altijd ruzie en discussie thuis. Het was niet te doen. Ik had medelijding met mijn ouders. Mijn moeder reageerde op mensen en mijn vader dronk en reageerde op mijn broers. Het was zwaar thuis. Elke dag geschreeuw en ruzie. Na drie jaar in Nederland en nog steeds geruzie zei mijn moeder op avond tegen me pa. Weetje, ik heb liever dat je vertrekt. Ja, vertrek uit dit huis. Mijn moeder zei tegen me pa, ik wil je niet meer. Ik kan niet meer zo leven. Altijd ruzie en hoofdpijn. Ik heb genoeg problemen. Ik wil jou niet meer. Mijn moeder had twee 's nachts mijn vader de deur gewezen. HEt was donker en in een vreemd land. het kon haar blijkbaar niets schelen. wij allemaal keken vanuit de slaapkamerdeur naar beneden om het gesprek te volgen. We wilden horen wat pa wilde zeggen. Mijn ouderste broer Dahir zei 'waryada amusa inaa maqloo aan rabaa' pssstt. Mijn pa ging zoals altijd schreeuwen naar mijn moeder en zei dat ze heel slechte vrouw was en wat een ondankbare (%***) ze was. Drie kwartier later sloeg mijn pa de voordeur hard dicht. Ik weet niet wat mijn moeder dacht maar ze was beetje in schok en kon niet geloven dat het zover was gekomen. Toch was ze blij dat het voorbij was.Mijn broers/zussen en ik waren vreselijk ongerust, toen hij na drie uur nog steeds niet thuis was. Toen ging de telefoon. we hoopten dat het niet zo was, dat mijn vader ongedeerd was en dat hij thuis zou komen. Maar het was niet zo, een kennis van mijn ouders had gebeld en aangegeven dat mijn pa bij hem was. De volgende ochtend belde mijn oom Ahmed( mijn moeder broer uit vs) en volgens mij zei hij dat ze hem terug moest nemen en dat ze niet zo moest gedragen. Ik hoorde haar zeggen 'ik kan zonder hem en ik kan beter alleen mijn kinderen opvoeden) Het kwam op neer dat mijn pa niet meer zou komen. Hoe hard het ook was en het was een feit.

[Nimco_]

Mijn moeder had mijn vader de deur gewezen. Hij was boos en kon niet geloven. Hij zei dat ze schijnheilige (*%**) was en dat hij nooit veranderd was. HIj dronk voordat hij haar leerde kennen. Hij had altijd boosbuien als hij dronk. Hij gaf altijd geld uit omdat hij dat kon vooroorloven. Dit is nooit in Nederland begonnen. Hij zei dat hij precies dezelfde persoon dat zij 22 jaar geleden leerde kennen. Hij zei dat ze geldwolf was. Nu ik geen geld heb, kan ze niet mijn ware aarde niet verdragen. Zij heeft altijd mij gebruikt en nu ben ik nuteloos voor haar. Mijn vader maakte deze opmerkingen en was woest op me ma. Het kon haar niks meer schelen wat hij dacht. Thuis was niet meer dezelfde. mijn broers, die waren bijna nooit thuis, altijd met vrienden op stap en laat thuis komen. Mijn zus kreeg grote mond tegen me ma. Die deed alles wat zij zelf wilde. Mijn zusje en broertje waren te jong om de hele situatie te begrepen.

[Nimco_]

THuis was het niet te doen. 1 jaar verder....in de zomer van 1996 gingen we van ona dorp naar Utrecht verhuizen. Me pa ging als eerst verhuizen(twee maanden heeft ie volgehouden en gehoopt dat me ma hem terug zou nemen maar nadat families met haar gingen praten en nog steeds gaf ze nee, gaf hij op en ging hij in Tilburg wonen.) Me ma voelde zich vrij en wilde de grote stad verkennen. Ze vond ons dorp niks dus zei ze dat we gingen verhuizen. Onze verhuizing was de grootste fout dat me ma gemaakt heeft. op zaterdag 6 juli gingen we intrekken in ons nieuw huis. Het was was niks vergelijken met het vorige. Ja, het was druk en we hadden voetbalveld achter ons. Ik dacht wat een wijk en wat voor mensen zijn dit. Me broers waren dolbilj en me zus ook. Ik snapte niet. Ik miste me huis. Ik miste mijn vrienden op school. Ik vond hele situatie niks. Eerst gingen me ouders scheiden en moesten ook verhuizen en onze bekende omgeving verlaten. Het werd me te veel. Ik ging met me zusje en broertje spelen en troosten. Met de anderen kon ik niet mee opschieten. Ik ging me moeder helpen met het uitpakken. we werden ingeschreven voor een school. Me oudste broer ging naar technische school en me zus en broer gingen naar middelbare school in de stad. Ik voel me niet thuis op die school al sinds eerste dag. Ik kwam binnen en keek rond om heen. onze lerares ging uitleggen aan de klasgenoten dat ze nieuwe leerling uit dorp in Apeldoorn in hun klas kwam te zitten. Ik ging gelijk achterin in de klas zitten. Ik zag veel buitenlanders(voor mij was effe wennen want ik was gewend om de enige gekleurde in mijn klas te zijn). Hier waren de meerderheid van de klas gekleurd. Ik was blij mee. Paar meiden keken mij zo vies en van beneden naar boven. Tijdens pauze liep ik naar kantine totdat paar Marokkaanse meiden tegen me zeiden 'zo jij bent nieuw hier' ik keek hun aan en zei ja, zo. we wisselde paar woorden en eentje ging me duwen en ikwerd boos. Ik rende naar haar en ging op haar af. We werden uit elkaar gehaald en ik werd naar de leraarkamer gestuurd. Ik moest overblijven en me ma werd gebeld en moest mij ophalen. Ik ging me moeder uitleggen wat er allemaal gebeurd was. Ze wilde niet luisteren 'gabaryahey dhageysoo ani dagaal ma raboo, hadalna ma raboo' ik mocht niet eens uitpraten. Volgende dag ging ik ook achterin zitten maar deze keer ging een hindustaanse klasgenoot Rashna tegen me praten en zo werden we best vrienden. Me broer Sharmake werd ook paar keer van school gestuurd maar hij maakte ook gelijk veel vrienden en vijanden. met me broer Dahir werd beetje te gek. Hij ging nooit naar school. Hij loog tegen ma. Hij was altijd buiten en met zijn vrienden. Hij ging van auto's opknappen tot drugdealen maar me ma wist dat nooit. De jongens kwamen altijd laat thuis en ma zei altijd 'wiilaal waye'. Op avond kwam hij niet thuis en in de ochtend ging me ma hem zoeken. Ze wist dat er iets aan de hand was maar wat dat wist ze nog niet.................

[Qatar_isaaq_chick]

YA'ALL STINK!!

[Nimco_]

De politie kwam bij ons. Me ma kreeg te horen dat mijn broer Dahir opgepakt was en dat hij in problemen zat. Ja, me broer zat vast voor 1 jaar en werd voorwaardelijk vrij gelaten na dat jaar. Me ma stuurde hem naar Somalië. Ze kon hem niet naar Xamar sturen wegens zijn eigen veiligheid maar hij werd naar een dorp gestuurd die ergens hoog in de bergen. Mijn moeder voorvoorvader woonde in dat dorp. Hij werd gek maar kon wel mee leven. Hij wilde zijn wilde leven oppakken en vertrekken naar Xamar maar me ma zei dat Hij daar moest blijven.

Mijn zus deeqo werd uitgehuwd met de zoon van goeie vriend en verre familie(somalische familie onzin). Me moeder werd boos toen me broer opgepakt werd. Ze zei ‘Midaan ina iska bixiyo waye’ dus moest ze naar VS verhuizen. Deeqo werd gek en ging mijn moeder beschuldigen voor de ellende in ons leven. Zij ging niet luisteren naar haar en zei of je dit wil of niet je gaat uit. Me moeder heeft mijn zus alles gegeven. Sieraden, cadeaus en goed feest. Ze ging weg en toen nog me broer vastzat.

Thuis bleven we met z'n vijven. twee jaar later...Op zonnige middag, liep ik van school naar werk. Ik moest wat halen van de stad. Ik ging met de tram naar de stad. HEt was warm en ik had haast. Ik stapte uit en ik liep naar de bank om wat geld te halen. Ik had gekocht wat ik wilde en ging op de bushalte wachten. Toen zag ik mijn broer Sharmarke met z'n vrienden op mij afkomen. Zij kwamen dichterbij. Oeps ik zag heel leuke jongen aankomen, hij liep samen met mijn broer. Ik keek hem aan en ging gelijk naar beneden kijken. Me broer zei wat doe je hier en ik zei niks ik ga naar werk. ok. Ubah, daarna gelijk naar huis hé. Ja ja, SHarmarke. Ik ging stiekem naar die jongen kijken. Hij glimlachte. Die lach. De jongens vertrokken. Ik kon het niet laten.


Ik ging huis maar ik kon hem niet vergeten. Waarom lachte hij naar me. Waarom denk ik nog aan die simpele lach. Ik zat een week lang in mijn gedachte. Ik bedachte plan om achterkomen hoe hij heet en waar die woont. Het moet niet moeiijk zijn. Het is een vriend van mijn broer. Ik wsit dat hij vriend broer was en ik kon het niet laten. Ik moest hem leren kennen.

Ik ging op een vanavond toen we voor de tv zaten een gesprek aan met me broer. Ik wilde achterkomen hoe hij heet en waar hij woont.

[mizzy_ghetto]

Ga door..?